İn vivo, Latince “yaşamın içinde” anlamına gelmektedir. Bütün bir canlı organizmada gerçekleştirilen işi ifade eder. Bir çalışma in vivo gerçekleştirildiğinde, bir hayvan modelinde (model organizma) deneyler yapmak veya insanlar söz konusu olduğunda bir klinik deney yapmak gibi şeyleri içermektedir. Bu durumda yapılan çalışma canlı bir organizmanın içinde gerçekleşir. Hayvanlar üzerinde yapılan testler ve klinik araştırmalar, in vivo araştırmalardır.

İn vivo, bütün bir canlı organizmanın kullanıldığı deneyleri ifade eder. Hayvan çalışmaları ve klinik araştırmalar, in vivo araştırmanın iki şeklidir. Canlı bir denek üzerinde bir deneyin genel etkilerini gözlemlemek için daha uygun olduğu düşüldüğü için in vivo test genellikle in vitro yerine kullanılır.

Şekil 1. İn vitro ve in vivo uygulamalar



İn vitro Latince “camın içinde” anlamına gelmektedir. Bir şey in vitro olarak yapıldığında, yapılan işlem canlı bir organizmanın dışında gerçekleşir. Laboratuvarda kullanılan in vitro yöntemler genellikle kültürde bakteri, hayvan veya insan hücrelerini incelemek gibi şeyleri içermektedir. Bu, bir deney için kontrollü bir ortam sağlasa da, canlı bir organizmanın dışında meydana gelir ve deney sonuçlar dikkatli bir şekilde irdelenip sonuca varılmalıdır.

İn vitro, belirli bir prosedürü canlı bir organizmanın dışındaki kontrollü bir ortamda gerçekleştirme tekniğini ifade eder. Hücre biyolojideki birçok deney, organizmaların veya hücrelerin dışında yapılır. İn vitro deneylerin dezavantajlarından biri, bir organizmanın, özellikle de bir mikroorganizmaların kesin hücresel koşullarını sağlayamamasıdır.