Aileler neden çocuklarını bu kadar çok kısıtlarlar? Buna gerçekten hiçbir anlam veremiyorum. Düşünüyorum, cevabını kendime bile veremiyorum. Size direkt kendi hayatımdan bahsederek konuşacağım bu konu hakkında. Benim babam çok kısıtlayıcı biridir. Annem onun aksine hiç kısıtlamaz. İstediğimi giymeme, dışarı çıkmama, eve gelme saatlerime pek karışmaz. Annem çok alçak gönüllü bir kadındır. iyi ki var. Babam ise annemin zıttı ve bu durum beni o kadar çok zorluyor ki.. Bilen bilir. Gezdiğim zaman asla zevk alamam o anı yaşayamam. ne giydiğime karışır. açık giyinme böyle giyinme. hep gizli giyinirdim. eve geldiğim zaman adama gider kıyafetimi değiştirip öyle ortaya çıkardım. eve gelme saatlerine çok karışır mesela saat 7 olunca hep aramaya başlar eve gel der hep. bu yüzden dışarı çıktığıma hep pişman olurum mutlu olmam. bir gün dışarı çıktıysam diğer gün çıkmıyorum diğer gün çıkmak istiyorum ve bana daha yeni çıkmadın mı sen yine kiminle buluşacaksın der. ben çıkmak istediğime de pişman oluyorum ve ağlarım hep. gezerken bir şey alırken de çok düşünüyorum acaba kızar mı diye.. alıp söylemediğim de oluyor çünkü söylersem çok lazım mıydı diyeceğini biliyorum. bunları yazdığımda birde yaşadığımı hissetmek beni darmadağın etti. neyse bazen halimize şükür etmemiz gerekir. umarım sizin aileniz böyle değildir. bunları hiç kimsenin hissetmesini istemem. yaşayan birisi olarak her zaman darmadağın oluyorum.