Mücahit Muhammet Karakuş @Mucahit_Muhammet_Karakus
Karanlık Mahzen, Yazılma Hikâyesi ve Sil Baştan Başlamak
Sadece ilk 5 ve son cümle bana ait burada. Aynı şekilde benim de diğer 14 hikâyede birer cümlem var. Ben çok zorlandım yazarken, sadece iki dakika zamanı olunca insan ne yazacağını da şaşırıyor. Birde tersten gidince hep önceye bir bağlama çabası. Ama hepsi okunduktan sonra gördüm ki ilginç hikâyeler çıktı ortaya. Herkes bir şekilde bağlantı kurmayı başarmıştı. Hatta bazıları tek bir kalemden çıkmış gibiydi. Güzel bir deneyim oldu yani benim için ve yıllar sonra da hatırlayabilmek adına paylaşmak istedim.
Ayrıca şunu düşündürdü bana bu çalışma: Hepimiz başkalarının hikâyesinde birer cümleyiz aslında. Yazdıklarımızla, söylediklerimizle ve yaptıklarımızla bir şekilde başka hayatlara da dokunuyoruz. Aynısı bizim için de geçerli. En yalnız hissettiğimiz zamanlarda bile bizi o yalnızlığa sürükleyenler de yine başka insanlar sonuçta. O zaman yalnızca ne yazılmışsa onu okumaya ve anlamaya çalışabiliyorsunuz sadece. Daha fazlasına ne gücünüz yetiyor, ne zamanınız.
Bir de şunu öğrendim: Bir şeyi kolaylaştırmak istiyorsan ona baştan başlayacaksın. “Sil baştan başlamak gerek bazen” derken orada belki de baştan başlamayı anlatmak istemişti Şebnem Ferah. Çünkü sondan başlarsan eğer her şey çok zorlaşıyor. Sonunu düşünen de o yüzden kahraman olamıyordur belki de. Her zaman adım adım ilerlemek en mantıklısı. Yani kısa yoldan başarmak ya da kazanmak diye bir şey yok.
“Yapma” diyordu, “gitme, yalnız kalacaksın!”. Eski karısının korkunç sesiyle kâbusu sonlandı. Günün en karanlık vaktiydi. Uyanmak istiyordu. Zift gibi bir kahve hazırlamıştı.
Yalnız mıydı artık, olan gerçekten bu kadar mıydı? “Kimse yok mu? Sesimi duyan var mı?” Bağırdı, çağırdı sesini duyurmak istedi, kimseyi bulamadı. Kendi dünyasına çekildi. Bir kahve içip uzun uzun düşündü. Hatasının hapsindeydi. Pişman olmak ve haykırmak için artık çok geçti. Kadının haykırışları onu kararından vazgeçiremeyecekti.
“N’olur beni affet.”
“Yapmak zorundayım.” dedi.
Boğazına kadar gömüldüğü cesetleri yararak ilerledi. O karanlık mahzene asla dönmemeliydi bir daha. Geride bıraktıklarına şöyle bir dönüp baktı. Merdivenin son basamağı gün yüzüne çıkmıştı.
Başarmıştı, kazanmıştı ama mutlu değildi.
Eğer bu platforma hâlâ üye değilseniz buradan ücretsiz üye olabilir,
her gün yazılan yazılardan notlar alabilir ve beğendiğiniz yazıları listeleyebilirsiniz. Hatta isterseniz siz de yazmaya başlayabilirsiniz…
1
Henüz hiç yorum yapılmamış.