Ümit Özdağ, yapay zekanın sadece bir teknik mesele olmadığını, aynı zamanda demokrasi, insan hakları ve toplumsal eşitlik açısından da bir sınav olduğunu belirtiyor.

Eğer bu teknolojileri yalnızca hız ve kâr mantığıyla ele alırsak, otoriter dalgayı hızlandırabiliriz. Ancak şeffaflık ve hesap verebilirlik ile demokrasiyi güçlendirecek alternatif yollar da mümkündür.

Gözetim kapitalizminin, otoriter rejimlerin elinde bir baskı aracına dönüşmesi, özellikle Çin gibi ülkelerde gözlemleniyor. Yüz tanıma sistemleri ve sosyal kredi sistemleri bu dönüşümün en güçlü örnekleri arasında.

Dijital çağ, panoptik gözetimi yeni bir boyuta taşıdı. Artık gözetim, her bireyin cebindeki cihazlardan yürütülüyor. Bu yeni düzende bireyler, kendi verilerini gönüllü olarak paylaşarak gözetimin sürekliliğini sağlıyor.

Ümit Kardaş, Türkiye'nin değişim ihtiyacını vurguluyor. Müesses nizamı zorlayacak yeni düşüncelere ve toplumsal sözleşmelere ihtiyaç var. İnsan hakları ve özgürlüklerin hukuki güvencede olduğu bir toplumda yaşamak herkesin hakkıdır.