Uzay bölü zamanda

Bu havasızlığın ortasında 

Yaşayamıyorum

Eğik bu yatak, evim yok

Doğumumdan beridir yersizim

Bu dünyaya dair fikirlerim kadar

Açtığım hiçbir kilidin içinde kendimi bulamadım

Sığamam ki cihana

Ben gökteyim, sudayım, daha çok bataklıktayım

Ama hiç hapsolmamış, hür

Albatroslar kadar 

Gömülmesem de henüz veyahut yakılmasam da 

Umudum gibi son bulmuş olmasa da hüznüm

Hayatta değilim uzun zamandır, anla

Bu belki de son güzüm

Bir günü, bir şarkıyı değerlendirirken hatırla

Gülerek yüzün.