Bahsederken yüzü gülüyordu. 

Gözümün önünde canlanıyordu: ortalama bir semt pazarından alınmış ortalama ayakkabıların üstünde aynı tarza uygun ortalamalıkta kumaş pantolon, üstüne ortalama bir ceket ve içinde ortalama bir gömlek, gömleğin göğüs cebinde bir paket ortalama sigara paketi ve yanında ortalama bir tükenmez kalem arma gibi tutunuyor o ortalama gösterişsiz göğse, az yukarıda ceketin omuzlarında ortalama kepek serpintisi ve az daha yukarı çıkınca ortalama bir saç tıraşı ile tırnaktan tepeye ortalama bir baba görünüşü.

Ama diyordu, "Otobüste demire tutunurken ceketinin kol altında bir açıklık vardı, çocuktum ve oyun diye parmağımı oraya sokmuştum ve babam sanki gıdıklanmış gibi gülüp benimle eğlenmişti.".

Hâlbuki ortalama bir baba kızıp azarlayıp, bunun ayıp olduğunu söylerdi, seni yaptığından utandırırdı.

"Hâlâ daha bir odaya girdiğimde içeride sinmiş sigara kokusu gelirse burnuma, babamı hatırlarım. Hatta daha huzurlu bile hissettiğimi söyleyebilirim." diye ekledi. Babasını hatırlayınca huzurlu, hatta güvende hissetmek ne değerli bir lüks. Hiç de ortalama bir imkan değil.

İnsanlığa dair değerler bir maneviyat pazarında satılabiliyor olsa, bir semt pazarındaymış gibi tezgahlar ard arda sıralanmış olsa, o kadar eminim ki insanların aşk, ihtiras, tutkudan önce, bir yandan ağlayıp bir yandan titreyen elleriyle ceplerindeki bütün parayı anne baba sevgisine harcayacaklarına...

Yeter ki sevsinler onların varolma sebepleri o 'olağandışı' insanları. Yeter ki ensesinde duyduğu nefes insana korku değil, güven versin, içini ısıtsın... "Yeter!" diye bağıracak gibi oldum! Alışılmışın dışında olan bu anlatı, bu kadar cennetsi olamazdı! Bu coğrafyanın ebeveynlik becerisinin büyük kısmında tekel olmuş bu adam ya akciğer kanserinden ölmüş olmalıydı ya da vergi borcu sebebiyle psikolojisi bozulmuş ve son yıllarda kötürüm bir durumda olmalıydı. Olamazdı ortalama şeylerin üstünde bir nadir çiçek, absürttü. Bataklıkta açar bir gül, şaşırırsın, sanat sepet dersin, ilham versin birilerine ya da milyonlarca izlensin diye birkaç kişi kalkar anlatır. Ya da alelade bir çiçekçide karşılaşırsın dipçik gibi bir gülle, ederi değeri bellidir, orada olması ortalama bir durumdur yani, yine de pozitif yüklenir insanlar bundan, çünkü olması gerektiğini düşündükleriyle karşılaşınca öyle olur insanlara. Ama sinmiş sigara kokusunun güven hissettirmesi, yırtık ceket yanlarının yüz gülümsetip iç ısıtması... Yeterdi...