Bir savaştan çıkıp evime geldim. Çok güzel sayılmazdı evim. Huzur olmayınca... Bir anne ve bir kardeşimle beraber yaşıyorum. Kolay geliyor kulağa. Annem Bir truzim işçisi bu sebeple göremiyoruz. Bir gün farklı bir eve taşındık. Ben çalışmama kararı aldım. En azından hayatımın ufak bir kısmını dinlenerek,gezerek,uyuyarak geçirmek istedim. Ne mümkün...

Bugun yani 24.05.2023. Ben kardeşime bakmakla yükümlüyüm. Hiç susmayan,memnun kalmayan,böbürlenip duran,her şeyi isteyen,ikizler burcu bir kardeşe. Bir gün okula gitti,geldi,yemek yedi,oynamaya çıktı. Evde uzanıyordum bende. Aniden çocuklar seslenmeye başladı bana.

-Abla çok kötü düştü koşman lazım!

Aklımı kaybediyordum. Bir hışımla koştum terliklerle yanına. Biraz da uzakta düşmüş. Onu gördüğümde yerde yatıyordu ve tepesinde bir sürü insan vardı. Gittim yanına çöktüm dibine . Bilinci açıktı ama canı çok yanıyordu. Neyse kısa kesilen ambulans ile gittik vs kolu kırılmış. O günden beri ben bakıyorum. Masajlar mı dersin meyveler, kahvaltılar, sular,kremler,akşam yemekleri, gece nöbetleri... Her şey arkadaşlar ve annesi yok. Ben neredeyim napıyorum unuttum. Para kazandığım bir kaç sayfa vardı onlara da giremiyorum. Sayesinde eve tıkılmış, 5 parasız, yalnız,yorgun,halsiz,isteksiz,güçsüz bir insan oldum. Bunu sizlerle paylaşmak bile rahatlattı. Okuduğunuz için teşekkürler.