Zaman bizi esir alıyor
Hızla akıp giden zamanın yolcularıyız fakat biz onu değil o bizi yönetiyor adeta. Birçoğumuz günün bize sunduğu sorumlulukların ve zorunlulukların telaşında eziliyoruz, oysaki hayat bize yapmak istediklerimizle dolu bir zaman bahşediyor. Nefes alabilmek bile mucizeyken kendimizi hayatın telaşına kaptırıp ayıramadığımız zamana haksızlık etmiş oluyoruz..
Şimdi şöyle düşünelim ki dünyada her gün milyonlarca insan öyle yada böyle hayata veda ediyor fakat biz buna rağmen hala varız ve varolduğumuz müddetçe zaman da bizimle akıp gidiyor. Hayat ise bir yarış ve biz istemesek de o yarışın içerisindeysek eğer bir gün zaman bizim için de dolmuş olacak. Peki neden yapmak istediklerimizi yapmıyor, erteliyor biz onu değil de o bizi yönetiyor.
Buna bir dur demeli..
İşte bu yüzden kendimize koyduğumuz hedefleri hayalleri yapmak zorunda olduklarımızı bir tarafa bırakalım onların sonu gelmeyecektir, biraz gecikseler de olur. Önce kendimize bir soralım ; zaman benimle var oluyorken ben olmasam zamanın bir kıymeti yok, peki ben şu an kendime yeterince zaman ayırıyor muyum ? Bu sorunun cevabını bulduğumuzda hayatın zamanın esiri olacak kadar vasat bir yer olmadığını anlayacağız.
