Ahir zamandı. Bir meleği her gece dizlerimde uyuttuğum zamanlar aynaya her baktığımda, sen karıncayı bile incitemezsin derdim kendime. Çok sonra anladım. Romayı yakan da bendim Cengiz Hanı öldüren de. Zamanın getirdiği bu adil olmayan değişim karşısında delirmeli miyim ? Bilmiyorum. Senden milyon yıl uzakta olduğumamı yanayım, yoksa her sabah kendi cenazemle uyanmak zorunda oluşuma mı ? Bilmiyorum. İyi ki o kapıyı araladın, iyi ki yaralarıma dikiş attın, iyi ki oyun arkadaşım oldun.. İyi ki oyuncaklarımı çöpe attın, iyi ki yaralarımı deştin, iyi ki beni o kapıdan kovdun. İyi ki beni bu tabuta koydun. İyi ki sen, hep sen..