teknolojiyle yargılamak, temelsiz bir ötekileştirmedir. bu tür yaklaşımlar, "tekno-elitizm" veya "marka triballiği" gibi toksik davranışlara yol açarak, insanları gereksizce kutuplaştırır. hiçbir teknolojik cihaz, kişinin değerini veya statüsünü belirlemez. insanları ne kullandıklarıyla değil, kim olduklarıyla değerlendirmek esas olmalıdır. sırf statü için işlevsizce iphone almak aslında aynı madalyonun iki yüzünü oluşturuyor. ikisi de materyalist bakışın farklı tezahürleri ve birbirini besleyen toksik döngüler.

eline geçen parayı, ihtiyaç veya teknik bilgiden bağımsız olarak iphone'a yatıranlar, genellikle toplumda "başarı" veya "üst sınıf" algısına duydukları ihtiyaçla hareket eder. bu, markaların yarattığı algıya teslim olmak ve teknolojiyi bir sosyal statü aracı olarak araçsallaştırmaktır.

iki taraf da aynı zehirli hiyerarşiyi besler: "ürünün pahalılığı = kişinin değeri."

"apple'ın logosu varsa kalitesi de vardır" diye düşünen (ama teknik detaylara hakim olmayan) kullanıcılar, markayı bir "kimlik" haline getirir. bu fanatiklik, "android kötüdür" diyenlerle aynı mantıkta işler. örneğin, lightning kabloya takılıp kaldıklarında bile "apple'ın estetiği" diye savunma yapmaları, rasyonel tercihten çok duygusal bağın göstergesidir.

iphone'u statü için alanlar, "fakir android'liler" diye dalga geçenlerle aynı zihniyete hizmet eder. çünkü ikisi de insanları "neye sahip olduklarıyla" tanımlar. biri "benim iphone'um var, üstünüm" derken, diğeri "senin yok, eziksin" diye saldırır. sonuçta ikisi de aynı yüzeysel ölçütlere takılıp, teknolojiyi amaç değil araç olmaktan çıkarır.

iphone'u sırf hava atmak için alanlar da "zihnen fakir" bir tavır içinde. çünkü gerçek zenginlik, neye neden sahip olduğunu bilmek ve özgüvenle tercih yapmaktır. birinin huawei p60 pro'suyla raw fotoğraf çekmesiyle, diğerinin iphone 15 pro'yu snapchat filtresi için kullanması arasında "değer" farkı yoktur; ikisi de kendi ihtiyaç ve önceliğine göre seçim yapar.

statü için tüketenler de, başkalarını yargılayanlar da, aslında aynı karanlığın farklı köşelerinde debeleniyor. gerçek aydınlık, insanın neye sahip olduğuyla değil, neyi başardığıyla övünebildiği yerdir.