yüzyıllar boyunca kadınlar sistematik olarak örgün eğitime, üniversitelere ve entelektüel çevrelere erişimden mahrum bırakıldı. bilim, felsefe ve siyaset gibi alanlar erkeklerin hakimiyetindeydi ve kadınların kamusal alanda katkıda bulunma yeteneklerini sınırlıyordu.

örneğin, öncü bir paleontolog olan mary anning ve çığır açan bir matematikçi olan emmy noether, tanınma konusunda önemli engellerle karşılaştılar.

lise meitner’in nükleer fisyon üzerine yaptığı önemli çalışma, erkek iş arkadaşına nobel ödülü veren nobel komitesi tarafından görmezden gelindi.

oppenheimer gibi erkek bilim insanları projeyi yönetirken, leona woods (fizikçi) ve joan hinton (nükleer mühendis) gibi kadınlar kritik roller oynadı. ancak katkıları tarihsel anlatılarda marjinalleştirildi.

bomba, 20. yüzyılın ortalarında askeri ve bilimsel liderliğin sadece erkeklere ait olduğu bir ortamdan çıktı. bu, kadınların yeteneklerinin eksikliğinden değil, sistematik dışlanmadan kaynaklanıyor.

bugün bile, stem’deki kadınlar nobel ödülü gibi ödüllerde klişelerle, atıf boşluklarıyla ve yetersiz temsille karşı karşıya. dahi yok değil, sadece değeri bilinmiyor.

kadınların “büyük dehalardan” yoksun olduğu iddiası, yüzyıllardır süregelen dışlama, silme ve cinsiyetçi kalıpların yarattığı bir mittir. tanınmış kadın tarihsel figürlerin görece azlığı, entelektüel yetersizlikten değil, sistemik baskıdan kaynaklanır. toplumlar eşitlik için çabalarken, kadınların katkılarının görünürlüğü artmaya devam ediyor; bu da dehanın cinsiyeti olmadığını, sadece fırsat olduğunu gösteriyor. ( kadınlara saygıyla )