Bugün bir karar verdim. Aslında düşüncesi bir kaç aydır kafamdaydı. Genelde başına buyruk, mizacını sevdiğim, kafamın uyuştuğunu düşündüğüm insanlarla diyaloga girerdim. Bugün vazgeçmeye karar verdim. Kendimce olan doğrularım ve değer terazim, samimiyetli olduğum insanları ısırıyor. Belki de gamsızlığım mizacıma da yansıyor. Bugün bir karar verdim. Yavuz susarsa üzülenden çok mutlu olan olur. Bundan sonra ben ve kendim, yani bir takım fikirlerim var kendime ve özgürce, şairinde dediği gibi beyin kıvrımlarımı tartaklayan örümcek, bir yanım git bir yanım gelme... Bugün bir karar verdim henüz hiç kimsenin haberi yok. Belki de hiç olmayacak. sahi, ne fark eder? Ben güldükçe ağlayıversin tüm kaotik varlıklar.

Sol ayağımın son iki parmağı aşağı eğildikçe kasıklarıma bir kıpırtı giriyor, beynime doğru bir uyuşukluğun yürüdüğünün bilincindeyim. Bugün bir karar verdim. Belki de bozuk kalmalı bir takım şeyler, hatta hiç tamamlanmamalı niyeti kalbe düşse dahi... İnsanlar farkında olmadan olmazlara zorlanarak gebe kalıyor. Mecburiyet dediğimiz şey, yakamızdan silkilmeyen gömülü bir kepek tanesi olmuş. Evet, bu uyuşukluk, yaş aldığımın içsel delaletiymiş, -iç sesim- öyle dedi. Bugün bir karar verdim. Öncekiler gibi bir olmayacak her sonra gelen karar, bugün bir karar verdim. Bir sonrakine hazırlanırmışçasına, sessiz, sakin, duygusuz...

6 Ocak 2022