Cumartesi günü işimin ardından yan dükkanda ki dayımın çalıştığı kitabevine uğradım ve arka kısımda ki eski basım kitapları kurcalıyordum. Bordo cilt ile kaplanmış, sarı ve beyaz puntolar ile bana sinyal edercesine bakan, İsmi zamanında aklıma kazınmış bir şairin eserini gördüm; 

Arkadaş Zekai Özger - Sakalsız Bir Oğlanın Tragedyası...

Neyse aldım kitabı, 15 arabası ile Üsküdar’dan Beykoz’a giderken okuma fırsatı buldum, yarıladım diyelim. Tesadüf eseri, çok güzel bir şair ile yeniden tanışmış oldum, her ne kadar bu dünyadan kötü bir şekilde erken göç etmiş olsa da şiirleri ile yaşatılması gereken genç üstat. Çok güzel şiirleri var, okudukça siz anlamaya çalışmadan o zaten her şeyi göz önüne seriyor. Çok cesur ve çok samimi geldi nedense... Sevdadır, merhaba canım , hüzün mevsimi , ey insanlar ve daha bir kaç şiiri.. okunası, sevilesi, güldürüklüsü, hüzünlüsüdür, helva ve şarabın ortak aşkını betimlemiştir.. Daha çok merak edenler için, ekşi sözlük ve vikipedi tarzı siteleri kurcalamalarını tavsiye ederim. 

Sözün özü okuyun okutturun diyerek bir dizesi ile veda ediyorum şimdilik.

"ben çabuk severim insanı 

belki bundandır yıkılışım..."  

5 Eylül 2015