Anlayamıyorum.

Anlayamıyorum bu insanları...

Neden bu kadar üstünkörü şeylere bağlıyız.

Neden zora gelemiyor, direnemiyoruz.

Neden kaçmak daha kolayımıza geliyor?

Neden nedenleri bu kadar çok arttırdıkça sırtımıza binen yükü taşımak daha da ağır geliyor.

İşte anlayamam da ki yegane sebepte bu aslında, herkes bu nedenleri kendine soramayacak kadar korkak ve boş.

Ciddiyim boş ve boş olmaya meyilli o kadar çok insan var ki...

Eminim görüyorsunuzdur.

Hayatını bir hiç uğruna harcamak, ömrün boyunca bir ot gibi olmaktan farksız.

Yemini, suyunu veriyorlar sana. Sen de saçma sarmaşık büyüyorsun.

- Ama, ama farkında değilsin çocuk ! Belki de hiç olmayacaksın.

Belki de rahatına veya işine gelen insanlara inanmayı sürdüreceksin.

İşte, işte sırf bu yüzden korkaksın, zayıfsın.

Velhasıl kelam bu ülkede bir çok kişinin kıymeti bilinmedi. Bilinmeyecek.

Çünkü ot çok ve bu otu biçen kişilerde çok...

Gül gibi geçinip gidersiniz işte, ehe.