Her zamanın kendine özel yaşantısı var. O zamanda o olayları, o duyguyu, o tepkileri yaşamalıymışım. Anlamlamdıramadığım şeyleri biraz rahat bırakmalıymışım - ki ilerde o parçalar anlamlı bir bütüne ulaşmama sebep olurmuş. O zaman şimdi bulunduğum konum acaba hangi hayat parçasını hangi tecrübeyi katacak bna?

Ha yine aklıma geldi, ya yaşadıklarım bna ileriye götürecek bi'şeyler katmak yerine daha da eksilere düşmeme sebep olursa..?

Soru geliyorsa cevabı da geliyor ardından bir yazarın vesilesiyle. "Yok mu a kuzum yenilginin de bize öğretebileceği bir şey"

Vardır elbet, görmesini bilene.

Demek görebilsem çukurdan da öğreneceklerim var, orada boğulmak yerine. Hem hayat hep böyle düzlük değil ki. Sen tümseklerde ve çukurlarda da güzelce devam edebildiğin, etmeye çalıştığın sürece önde olabiliyorsun. Her daim güzelde kalmaya çalıştıkça.. Hem ne demişti Emerson "Seni daima başka bir şey yapmaya çalışan dünyada, kendin kalmak bir başarıdır"

Bnde ekliyor ve diyorum ki : kendin kalmak, için güzel olduğu müddetçe başarıdır -yani güzeli muhafaza etmenin başarı olduğunu düşünüyorum. Neyden bahsettiğimi anımsayabiliyor musun?

Ruhundan..

Ruhundaki güzelliği ara!

Son olarak bir yerde okuduğum şeyi aklımda kaldığı kadarıyla kısaca aktarıp kaçıyorum. "Kendinde uğraş, kendinle değil. Çünkü kendiyle uğraşan yenik düşer, ilerlemesi zor olur ama kendinde uğraşan gelişir, kendine katarak ilerler."