Karın ağrısı... Berbat, ifrit ve can sıkıcı bir karın ağrısı... Sıkıntıdan bir anda bastıran, mideni yakan ve bir türlü geçmeyi bilmeyen bir karın ağrısı...

Boktan bir şehirde, tanıdığın, bildiğin kimse olmadan ne yapacağını bilememenin verdiği o mide bulandırıcı, insana kendini ve hedeflerini sorgulatan boktan karın ağrısı.

Şehrin can sıkan yanı şehrin sokaklarını ya da burada nasıl hayatını sürdürebileceğinizi bilmemen değil. Aksine biliyorsun hepsini. Bilmesen de ne olur? Tek başına hayatta kalmayı biliyorsun. Sokaklar bir şekilde zaten çözülür.

Can sıkan kısmı bu tek başınalık. Yıllardır istediğin o yalnız hayat ellerinde şuan ama mutlu değilsin. Zamanın var şimdi dinlenmeye. Ama nereye kadar dinleneceksin? Ya da insan sandığı gibi tek başına dinlenebiliyor mu?

O siktiri boktan tek tabanca hissine alıştıktan sonra birileriyle konuşmak da boğucu geliyor insana. Yeni biriyle tanışmak ve onunla bir şekilde uyuşmayı sağlamak zorunda olmak da çok zor geliyor.

Eskiyi özlemek... Her seferinde kaçmak ve kurtulmak istediğin o eskiyi yenilerde aramak...

Ulan, tamam ben istedim de bunu... Bazen kendini sorgulamak insana çok koyuyor. Dayan, bunu da halledersin zırvasını çekiyorum kendime. Ama anca zırva ekiyorum işte.

Bu dünya mı bana dikiş tutturamıyor yoksa bozuk olan benim kumaşım mı? Bir türlü bunun kararını veremiyorum.

Tek başınalığa alışmış olmak ama bir yandan da bu tek başınalıkla baş edemiyor olmak yanlış insanlarla saçma diyaloglara neden oluyor. Yanlış insanları geçtim yapacak hiçbir şey bulamadığımdan alışverişe gittiğimde bile aldığım şeyler hep işime yaramayacak o esnada torbam dolu görünsün diye aldığım şeylerden öteye geçemez oldu artık.

Günlük rutin aynı.

Uyan.

İşe git.

İşten gel.

Yemek ye.

Sonra?

Sonra yapacak bir bokum olmadığı için uyu.

Öyle dümdüz uyu.

Tavuklar gibi saat dokuzda uyu. Sadece uyu. Hep uyu.

Haftasonu gelsin.

Uyan.

Kahvaltı yap.

Bir kahve, bir sigara.

Sonra bir sigara daha.

Bir tane daha.

Bir tane daha derken...

Akşam yine dokuz.

Yine uyu.

Doldum yine. Taşacak yer bulamadığımdan buraya taşmış buldum kendimi. Zırvalarımı biraz da size çektim.

Haydin iyi bakın kendinize...

Ben kendimle çok denk gelmemeye çalışıyorum...