Kemal Bey.. Boy'dan komando, en'den bodyguard diyor insan, onu görünce. Hadi biz, kalıpları kıralım, ona kısaca yapılı diyelim. Yapısı, kıyafetini dolduruyor. Ah sevgili okur, bir zamanlar yazar çıra kadar çelimsizdi, en küçük nazarlı bakışın ateşiyle tutuşurdu; üzerine giydiği kıyafetler yedieminden çıkarılma gibi dururdu. Neyse ki bu zayıflık belasından, inanmazsınız ancak sadece umursamayı bırakınca kurtuldum. Ben kurtuldum kurtulmasına ama bakalım hikayemizde Kemal Bey'in elinden sevgili Memurumuz nasıl kurtulacak. İnanın bunu anlatmanın daha kolay yolu yok, o yüzden hiç öyle uzun uzun karakter tahliline girmemeyi yeğliyorum ve Kemal Bey'in mücessem bir şark kurnazı olduğunu söylüyorum. Ne o? Yazar tekrara düştü abiiii! demeyin sevgili okurlar, yazarınız tekrara düşmedi; bilakis karaktersiz kahramanlarına layık oldukları madalyayı bir kez daha taktı. Yeri gelmişken söylemek gerek, siz kıymetli okurların, konuşma dilinde kullandığı böyle hitap biçimlerine hiiiç takılmam; kullanınız efendim, kullanınız. Kendinizi özgürce ve saygıyla ifade ettiğiniz sürece dilediğiniz gibi anlatınız, aktarınız. Aksi halde bu satırların yazarı neden klavyenin sulak arazisinde bu kadar konforlu manevralar yapsındı ki? Kemal Bey.. Şanslı budala! Bu kaçıncı kez oldu, yazar ve okur arasındaki fikirlerin konuşmasından yararlanıp hikayede unutuldu, gözden yitti. Ancak o öyle sansın, yazar asla unutmuyor. O ne kadar kaçarsa, hayalimiz o kadar kovalayacak onu. Haydi bir mutfağa bakalım, ne yanmış, ne pişmiş bakalım, sonrada Memur'un hikayesini dinleyelim. Olur mu?