Vakit yaratıp seyahate çıkmayı, farklı ülkeler kültürler görmeyi çok severim. 2018 yılına kadar hep Avrupa ülkelerini gezmiştim. Avrupanın tarihi yapısı, en sıradan binanın dış cephesinin bile sanat eseri kadar güzel bir mimarisi olması büyülerdi beni. Sokaklar bile çoğu ülkede açık hava müzesi gibiydi. Tatil bitmeden bir sonraki Avrupa şehrinin biletlerini, gezilecek yerlerini araştırırdım. Ama şunu da biliyordumki Avrupa'nın sadece tarihi güzellikleri etkiliyordu beni, evet bizim kültürümüze göre daha açık, daha rahattı, eğlenmek için bir sürü seçeneğin, kendi ülkende deneyemeyeceğin şeyleri deneme fırsatına sahiptin ama bir şey eksiktikti, içime sinmeyen bir şeyler vardı insanların davranışlarında. Her yurtdışı seyahatimde malesef ki Türk olmamla alakalı insanların davranışının değiştiği kötü anı yaşamaşımdır :) Koskocaaaa Avrupa ülkesi diyorsunuz, gelişmişlik seviyesinin yüksekliğinden bahsediyordunuz ama söz konusu insan ırkı olduğunda insanların o gelişmişlik seviyelerinin nerelere düştüğünü farkediyorsunuz. Küçük bir girdi yapmak bu konuda biraz ülkece öz eleştiri de yapmak istiyorum, tabiki bu insanlar durduk yere bu tepkileri vermiyor tarihte yaşanmış eski yaraları geçiyorum, günümüze bakıyorum; bir ülkeye gittiğinizde siz orada yaşamı tercih ediyorsunuz yani bu demek oluyorki o ülkenin kültürünü ,yaşam standartlarını, kurallarını tercih etmiş oluyorsunuz. Yani o ülkenin düzenini bozma hakkına sahip değilsiniz. Bu gün Türkiye'nin de en büyük sorunlarından birisi mülteci peki biz neden bu kadar sıkıntı çekiyoruz? Ülkemizin belirli bir kültürü, yapısı var fakat gelen mülteciler bizim kültürümüze uymak yerine kendi kültürlerini bize yaşatmaya kalktığı zaman bizim tarafımızdan tepki çekiyor ve çatışmalar ortaya çıkıyor. Avrupalıların bizi istememe nedenlerini empati yaparak anlayabiliriz :) Neyse bu yıllardır içimde kalan bizim yaptığımız yanlışlardı konumuza geri dönelim. Her ne kadar bizde de sorunlar görsemde bu Avrupa ülkelerinde yaşayan insanları soğuk, mutsuz ve insanlardan yana memnuniyetsiz hatta biraz daha ileri gideceğim NEMRUT tavrını hissetmemin önüne geçemedi. Bu kadar özgürlük düşkünü olan , bizden 100 yıl ileride olan şehirler neden hala insanların milliyetleriyle uğraşıyorki?

Ve bunu 2018 yılında anladım BATININDA BATISI VAR. Tüm şehirlere,ülkelere merak duysamda, o güne kadar hiç Amerika merakım olmamıştı. 2018 yılında bir fırsat oldu ablam Chicago'da bir kongreye katılacaktı ve ben de onunla birlikte gitmeye karar verdim. Aslında o kadar isteksizdim ki üniversitede final zamanıma denk gelmişti ve bana mutluluktan daha çok gerginlik yaratıyordu bu tatil fikri. Ta kiiii Chicago'ya inene kadar :) her yeri gökdelenler olan bir şehirde neden psikolojik olarak rahat hissetmiştim bilmiyordum.1 haftalık tatilde Chicago'da -10 derecede kmlerce yürüdük. Çok kültürel, tarih yapısı olmadığı için müzelerde genelde doğal güzelliklerin doğal süreçleri sergilenmekteydi. Gelelimm insanlarına ...Şehre indiğim andan itibaren anlam veremediğim bir rahatlık vardı.(Genelde uçaktan indiğim andan itibaren acaba Ortadoğu olduğu için ne pislik yapıcaklar gerginliği olurdu üstümde).1 haftalık süreçte Amerika'da hiç aynı kökenden insandan 5'den fazla denk gelmedim her konuştuğum, tanıştığım insan dünyanın bambaşka ülkelerinden geldiğini dile getiriyordu.Ve en önemlisi neydi biliyor musunuz bu bilgileri hep ben sorma gereği duydum. Nerelisin ? Ağzıma yapışmış. Benim dışımda kimse benim nereli olduğumla ilgilenmiyordu, kimsenin ilk veya ikinci cümlesi nereden geliyorsunuz olmuyordu. Sokaklarda geziyorum binbir çeşit insan; trafik ışığında müzik dinlerken ritme uyup dans eden bir kadın, kimisi takmıyor kendi yolunda ilerliyor, kimisi kadının enerjisine hayran kalıp ona ritim tutuyor. Ama kimse ne yapıyor bu diye sorgulamıyor! Her günün sonunda otele döndüğümde bunları sorguladım ben bile binlerce km uzaklıktan gelip nasıl bu kadar özgür hissediyorum diye.

Hep geçmişe bakıldığında Amerika'nın daha sancılı geçirdiğini görmüştük bu ırkçılık süreçlerini, belki de şuan Amerika'da bu kadar çok kültürün yaşayabilmesinin sebebi bu süreçlerden çok önce geçmiş olmasıdır. Ama yine de bence en büyük başarıları Avrupalılar gibi bu sürece bu kadar fazla direnç oluşturmamaları insanların kendilerini ifade edebilmelerine, yaşam tarzlarının farklılıklarını göstermelerine anlayış göstermeleridir. (Ama tekrar ediyorum ince bir çizgi kimse kendi kültürünü başkasına empoze etmeye çalışmamakta :))

Amerika benim için çok güzel duygular ortaya çıkardı. Bu kadar kendim olabildiğim,dilediğim gibi kendimi ifade edebildim hiç bir kaygı duymadan gezebildiğim bir seyahat oldu benim için. İnsanlar birbiriyle saygı içerinde iletişim kurmaya, mutlu olmaya aç. Ve bence Amerika'nın bu yüzden çok güzel bir aurası var. Yoksa betonlarla, cam binalarla çevrili bir ülkeye girdiniz andan itibaren hayatın keyfine vardığını hissetmek nasıl mümkün olabilir?

Not: Türkçe yazım kurallarını ihal ettiysem affola bu konularda ilkokuldan beri iyi değilimdir. Sadece düşüncelerimi paylaşmak istediğim bir yazı olsun istedim.