Geçen sene bahar aylarıydı. Üniversitemiz Hibrit eğitim (yüz yüze yada online eğitimi kendiniz seçebileceğiniz eğitim sistemi) şeklinde devam ediyordu. Pratik sınavdan sonra üniversiteyi ilk defa gezebilme şansım olmuştu. İlk olarak sınavlarımızın yapıldığı yerlerin normal zamanda uygulamalı eğitimin yapıldığı yerler olduğunu öğrendim. Bu iyi haberdi çünkü sınava girdiğimiz yerleri beğenmiştim. Daha sonra sırasıyla amfilerin , kantinin , dekanlığın ve kütüphanenin yerlerini , en sonda da beni o gün en çok etkileyen yer olan Anatomi Laboratuvarı'nın yerini öğrendim. Aslında laboratuvara girene kadar şu anda çok işime yarayan yerleri keşfetmiştim ama laboratuvarda öyle bir şey görmüştüm ki şuan bile aklımdan çıkmıyor.

Sabah sınavımız vardı. Öğlen saatlerine geldiğimizde ise işimiz bitmişti. Akşam 7 gibi binecektim otobüse kalan saatlerimi bir yerde oturmak yerine üniversiteyi gezerek geçirmek istemiştim. Daha yeni söylediğim gibi amfilerden başladık gezmeye her taraf ilk defa gördüğüm için çok güzel gözüküyordu (Şu anda çok normal geliyor ama o zamanlar bir başkaydı). Gezdikçe ufkum genişliyordu üniversitelerin büyük yerler olduğunu biliyordum fakat bu kadarı benim için de fazlaydı. Her yer hem çok uzaktı hem de çok büyüktü. 30 kişilik sınıflardan 300 400 kişilik sınıflara alışmanın çok zor olacağı belliydi. Genel olarak ilk izlenimlerim bu şekildeydi. Büyük bir mekan çokça insan ...

Sabah kahvaltıdan sonra öğlen karnım acıkmıştı. Yemek yemeye gitmeden önce arkadaşım laboratuvarları da gezelim dedi . Uygulama anlamında çok güzel yerler ,bilimsel çalışmalarınızı yapabileceğiniz şekilde tasarlanmış ,aynı zamanda ders de çalışabiliyormuşsunuz bu da çok iyi. Sadece dersi işledikten sonra kapısı kilitlenen mekanlardan değil . Sürekli kullanıma açık gayet güzel yerler.

O gün yemeğimi keşke laboratuvarları gezmeden önce yeseydim. Ne ile karşılaşacağımdan bir haber arkadaşlarımı takip ettim. İki kat çıktıktan sonra tanıdık yüzler görmeye başlamıştım belli burası sınıfça kullanılan bir yerdi. Etrafta baya insan vardı. İçeriye girmemle kendimi çok yalnız hissetmem bir oldu. Aslında arkadaşlarımla geziyordum fakat daha çok yeni tanışmıştık. Ders çalışanlar ise çok yakın arkadaşlar gibi duruyorlardı. Herkes onarlı gruplar şeklinde maketlerden vücut anatomisi çalışıyordu. İnteraktif bir çalışma yapıyorlardı birileri soru soruyordu diğerleri cevaplıyordu . Ders notlarındaki resimlerden çalışmaktan çok çok iyi duruyordu.

Çalışanları izlemeyi bırakıp laboratuvarı gezmeye devam ettim. Laboratuvarın sonunda öyle bir şey vardı ki gördüğümde şok oldum hiç böyle bir şey beklemiyordum. Normal gezmeye geldik sanıyordum. Yanına yaklaştıkça korku arttı ne ile karşılaşacağımı yavaş yavaş tahmin etmiştim yürürken midem bulanmaya başlamıştı zaten. İlk gördüğüm şey kahverengi olmasıydı. Çürümüş gibi duruyordu ama tek parçaydı sanki dokununca toza dönüşecek gibiydi. Kötü bir görüntüsü vardı. Zaten kusmadan duran bazı insanlardanmışım öyle söylediler. Kadavraydı gördüğüm yüzüstü bir şekilde mermer tezgâha yatırılmıştı. Artık ne uyguladılarsa herhangi bir koku yoktu normalde öyle görünen bir şeyin çok kötü kokması gerekiyordu. Yüzü bir tuhaftı yanakları , gözleri çok mide bulandırıcıydı . Şuan yazarken bile tuhaf oldum. Etrafında gezdim her tarafına detaylıca baktım. Siyahi olduğunu ve koyu rengin de bundan kaynaklandığını söylediler. Farklı bir görüntüsünün olmasını tabi ki çok normaldi. Çok çeşitli uygulamalardan geçiyormuş bu şekilde bütün olarak çürümeden kalabiliyormuş.

Şöyle bir durum var ne kadar kötü görünse de işe anatomi tarafından bakarsak çok faydalı. Kadavra üzerinde tüm vücut kasları gözüküyor hem de çok net bir şekilde. Küçük maketlerdeki yapıların hepsini birleştirmenizde faydalı oluyor. Herhangi bir maketin vücuttaki yerini daha iyi kavrıyorsunuz.

Şimdi de en önemli kısmına yani psikoloji sine bakalım. Önce düşünüyorsunuz bundan sonraki hayatta çokça ölü insan göreceksin buna dayanabilecek misin? Ağır yaralı olanlar, ölüme çok yakın olanlar , gün geçtikçe tükenenler , gözünün önünde eriyip bitenler bunları görmeye hazır mısın? Olaylar karşısında ne kadar sakin kalabileceksin?

Kadavrayı görünce kendimizi de düşünmeye başlıyoruz. Ölümü, o anı ,ruhsuzluğu , sadece et parçası olmayı... Bunları düşününce insanlığın genel olarak ölümden korkması çok doğal. İnsan kendi sonunu düşünmeden edemiyor. Acaba ne olacağız , nereye gideceğiz ? Ben ahirete inanan birisiyim , ruhumuzun öldüğüne inanmıyorum ölümden sonra hayatın var olduğuna inananlardanım. Bedenimiz bu dünyada kalabilir ama ruhumuz mutlaka başka yerlere göç ediyor. İnanın tüm bunları düşünüyor insan. Bu yüzden en ilginç deneyimlerinden biridir. Bir de tüm bunların bilim için yapılması çok daha ilginç . Düşünsenize yanınızda birisi var ölü bir şekilde duruyor siz de onun üzerindeki yapıları öğrenmeye çalışıyorsunuz . Alışan arkadaşlar vardı ama bence hâlâ çok garip. Bilemiyorum belki ben de bir gün alışırım ama şuan ki durumum şöyle ki sedyede yatan hastaya bile bakamıyorum. Bir tuhaf hissediyorum kendimi. Düzeleceğiz inşallah😂😂

Sonuç olarak yaşadığım en ilginç deneyimdi. Zamanla duygularım körelecek buna eminim. Zamanda daha az düşüneceğim , daha az üzüleceğim . Alışacağım ama biraz zor olacak. Bakalım zaman ne gösterecek ? Kısacası kadavra görmek her duygusuyla çok ilginç bir deneyim. Çokça şeyi birlikte düşünüyorsunuz ama her şey bilim için bunu unutmamak lazım.

Buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkürler yorumlar kısmında geri dönüşlerinizi bekliyor olacağım

Şimdi bi ufak reklam arası😊😊

Elz Kozmetik'in Peptix Dökülme Karşıtı şampuanı, içeriğindeki 5 farklı peptit kompleksi ile saç dökülmesini engellemeye, saçın sağlıklı olarak uzamasına ve yeni saç oluşumuna yardımcı olur. Şu linkten detaylı inceleyebilirsiniz.

https://elzkozmetik.com/

✔✔✔