Martı

 İnsanların karşılaştığı toplum baskısı ve dışlanma, martılar üzerinden anlatılırken insan yaşamına bu denli uyumu beni şaşırttı. Hayat amacını uzun yaşamak ve yemek yemek olarak algılayan toplumun genelini “Hayatı nasıl yaşamalıyız?” cümlesi altında toplamış bir kitaptı.

 Her zaman sıra dışı olan başkarakterimiz yaşama amacını bulmuş ve olması gerekeni yaşamaya başlamıştı. Biraz zorlanıp tökezlemeye başlayınca insan psikolojisinde de olduğu gibi pes etmeye hatta intihar etmeye meyilli bu psikoloji, bize uzak bir psikoloji değildi. Güncel yaşama da bakarsak genç nesilde bu durumun gözlenmesi çok basittir. Yine de başkarakterin zorlandığı tek kısım olan bu bölüm beğendiğim kısımlardandır.

 Engeller aşıldıktan ve zor kısım bittikten sonra sevginin önemi vurgulanan kısımlarda "Biraz geç kalınmadı mı sanki?" düşüncesi beynimde biraz kargaşaya sebep oldu. Ancak engellerin ya da sınırların ortadan kalkması durumunda “Aç fakat mutlu.” ifadesi gençlerimizi yapılabilecek her şeyi yapmaya iten sloganlardan biri olabilir. Her şey yapılabilir ancak her şey yapılmamalıdır. Sınırlar paragrafına eklemek istediğim son şey ise kitapta geçen bir cümleye yönelik olacaktır. Sınırlar kendi kuruntularımızdan başka bir şey değildir ancak aşılan her sınır; hız, güç, büyük bir zevk ve kusursuz bir güzellik getirmez.

 Öğrenme arzusu, belli sınırlar içerisinde kitapta da anlatıldığı gibi en önemli uğraşlardan biridir. Bu konuda yapılan yarışın en zevklisi olacağından şüphem yoktur ancak olay takıntı, yasa ve geriye dönüşe gelince -ki bu kaçınılmazdır- olaylara karşı toplum olarak değil de benliğimizi kullanarak hareket etmemiz gerektiği tekrardan vurgulanmalıdır.

 Ancak önemsiz gördüğümüz hiçbir uğraş, başka bir canlıyı önemsizleştirecek kadar önemli değildir. Karıncalar önemlidir.

 Gelenek görenek, toplum vb. şeylerin kötü olduğunu düşünmüyorum ancak yok olmaya doğru giden bir toplumda sorgulamak; millet kurtarır. Ve her zaman yeniden doğuş vardır.

Eklemek istediğim bir eleştiri de yalnızca bu kitaba özel olmayıp neredeyse tüm kişisel gelişim kitaplarında karşılaştığım ve anlamlandıramadığım bir şey var. Başkarakterlerin bir iki denemede hayatın şifresini çözüp her konuda bilgili, mutlu ve yardımsever olmaları. Hiç kimse mükemmel değildir ve mükemmeli yaşamaya çalışmak kaosa sürüklenmekten başka bir şey değildir. Hatalar sahip olabileceğimiz en güzel şeylerdendir.

Kitap için: https://amzn.to/3wZGpUt