Her şeyim olmuş bilmece, çözdükçe gördüğüm işkence

Hayko CEPKİN

Bu sözler çokça dinlediğim bir şarkıya ait. Fakat dinleyip düşündüğüm bir şarkı olmadığını anladığımda birazcık haksızlık yapmış olduğumu hissettim. Zaten durup düşünmediğimiz her an bir şeylere ve birilerine haksızlık yapıyoruz, ama bu başka bir mesele.

Hisler özneldir, bu sözlerde her ne kadar bir başkasına ait olsa da bu sözlerin hissettirdiği sadece bana ait. Yani demek istiyorum ki, amacım bu sözlerde ne anlatıldığını açıklamak değil, benim ne hissettiğimi kaleme almaktır.

Hayko CEPKİN değil de sanki ben söylüyorum gibi hissettim öncesinde. Sonra yahu ben ne diyorum acaba burada diye kendi sözüme kulak kesildim. İrkildim ve dedim ki ben nasıl olur da düşünmeden söz söyler oldum böyle. Hata ettim tabi, düşünmeyerek. Gerçi ağzıma pelesenk ettim “düşünmek” lafını ama o da ne ola ki? Henüz o şurada bir dursun ben önce başka şeyler düşüneyim sonra sıra düşünmeyi de düşünmeye gelir.

Epey uzattık lafı, söze gelmek gerek.

Burada demişim ki ben “her şeyim olmuş bilmece”. Demek ki farkında değilmişim önceden her şeyimin bilmece olduğunu sonra dank etmiş kafama ve çıkıvermiş ağzımdan bu sözler. Her şeyim bilmece. Bilmece de ne? Neyi bilmece? Bilip de ne olmaca? Acaba?

Bir şeyim bilmece olsa çözülürdü herhalde, fakat her şeyim bilmece olmuş. Yani önce bilmemek gerek sonra bilmeceyle karşılaşmak ve peşinde şaşırmak, aaa bu benim ve ben bunu bilmiyorum ben olmuşum bilmece, demek ve ben her şeyim miyim, her şey bir şey olduğunda ben mi olur, diye durup bir ah çekmek. Ve yine bir sürü bilmeceyle karşılaşmak.

Fakat umutsuz olma sakın çözemeyeceğin konusunda. Bak “çözdükçe” diyorsun sözün ilerisinde. Demek ki öyle çözülemez falan değilmiş, karamsar olmamak gerekirmiş, nefes almalıymış, mış.

Eee nasıl alacağım nefes, nasıl olmayacağım karamsar, neden çözüyorum o zaman işkenceyse cevaplar.

Ah şu cevaplar yok mu. Yok mu?

Varmış işte.

Önce bilinmeliymiş bilmece, bilmece önceymiş bilmekten. Bilmece bir düğümse demek ki çözüyormuşum.

Ne oldu şimdi çözdüm de.

İşkence oldu.

Varsın olsun, ben cevaptan rahatsız olmam.

Bu böyle devam eder, ama hislerim bitti benim. Demek ki buraya kadar hissedebilmişim. Burasıda işkenceymiş. Bu sözde bilmeceymiş. Bir bilmecenin ağızından cevap çıkar mıymış hiç?

Çıkmaz, bak çıkmamış.