Heykel, eski uygarlıklara kadar uzanan en eski sanat biçimlerinden biridir. Taş, metal, ahşap veya kil gibi malzemeleri oyarak, modelleyerek veya dökerek üç boyutlu formlar oluşturmayı içerir. Heykelin güzelliği, ister bir insan, ister bir hayvan veya soyut bir kavram olsun, konunun özünü yakalama yeteneğinde yatmaktadır.

Tarih boyunca heykel, hikayeler anlatmak, kahramanları onurlandırmak ve güzelliği kutlamak için kullanılmıştır. Antik Yunanlılardan Rönesans ustalarına kadar heykeltıraşlar, zanaatlarıyla mümkün olanın sınırlarını zorladılar.

Dünyanın en ünlü heykellerinden biri, 17 metreden uzun ve mermerden yapılmış Michelangelo'nun Davut'udur. Heykel, dev Goliath'ı tek bir taşla yenen İncil kahramanı David'i tasvir ediyor. Michelangelo'nun Davut'u, insan formunu tüm ihtişamıyla sergileyen Rönesans sanatının bir başyapıtıdır.

Bir diğer ünlü heykel ise Auguste Rodin'in derin düşüncelere dalmış bir adamı tasvir eden Düşünen Adam'ıdır. Heykel aslen Dante'nin Cehennemi'nden esinlenen Cehennemin Kapıları adlı daha büyük bir çalışmanın parçasıydı. Düşünen Adam, entellektüalizmin ve felsefenin bir sembolü haline geldi ve dünya çapında sayısız biçimde yeniden üretildi.

Çağdaş sanatta heykel yeni biçimler ve malzemeler almıştır. Jeff Koons ve Damien Hirst gibi sanatçılar, sanatın ne olabileceğine dair algılarımıza meydan okuyarak balonlar ve köpekbalıkları gibi günlük nesnelerden heykeller yarattılar.

Heykel, dünyanın dört bir yanındaki izleyicilere ilham vermeye ve onları büyülemeye devam eden zamansız bir sanat formudur. İster klasik bir başyapıt ister modern bir yorum olsun, heykel bizi harekete geçirme ve dünyayı yeni bir şekilde görmemizi sağlama gücüne sahiptir.